Bir zamanlar halil ve ibrahim adında iki kardeş yaşarmış bu kardeşler birbirini çok severmiş. Bunların bir tarlası varmış geçimlerini bu tarlaya buğday ekip buğdayları satarak sağlarlarmış. Tarlaya buğday ekip yetişen buğdayları toplamışlar ve hambara koymuşlar. ve buğdaylarını iki eşit parçaya bölmüşler fakat buğdayları çuval doldurmaları gerekmiş.Halil, ibrahime kardeşim sen burda buğdaylara göz kulak ol bende çuval getireyim demiş ibrahim kabul etmiş. Halil çuval almaya gittiğinde ibrahim kendi kendine ben bekar adamın fakat abim evli ve çocukları var onun paraya benden daha çok ihtiyacı var diyerek kendi buğdaylarından Halil abisinin buğdaylarına ilave etmiş. çuvallara doldurmuşlar çuvallar bitmiş. Bu seferde ibrahim çuval almaya gitmiş. Halil ise kendi kendine ben evlendim çoluk çocuğum var fakat kardeşim ibrahim bekar o kısmetse hayırlı bir kısmet bulup evlenicek onu paraya benden daha çok ihtiyacı var değip kendi buğdayından İbrahim'in buğdaylarına ilave etmiş. İbrahim geri döner birbirlerinin düşüncelerinden habersiz buğdayları çuvala doldururlar akşam olur. Fakat buğdaylar azalmak bir yana dursun aksine artıyormuş bile. Cenab-ı Hak bu iki kardeşin düşüncesinden dolayı onları beğenir ve onlara bereket verir. Bereket denilince ilk akla gelen halil ibrahim bereketidir.
Allah Teala hepimize Halil, İbrahim bereketi versin(Amin)
0 yorum
Yorum Gönder